ඊයේ, මම වැස්ස රසවිඳීමට තීරණය කර ලිවර්පූල් නගරය වෙත ඇවිද ගියේ සුදුසු ඇඳුම් සහ සපත්තු සමඟ සම්පූර්ණයෙන්ම සූදානම්වය. සරත් සෘතුවේ දී බ්‍රිතාන්‍යයේ වීදිවල ඇවිදීම පිළිබඳ ඉන්ද්‍රජාලික අත්දැකීමක් වන අතර – විශේෂයෙන් ඡායාරූප ශිල්පියෙකු සඳහා. නමුත් මේ කතාව සරත් ඍතුවේ සුන්දරත්වය හෝ කැමරාවේ අවස්ථා ග්‍රහණය කර ගැනීම ගැන නොවේ. එය මහජන සුබසාධනයේ ආකර්ෂණීය ව්‍යුහය, රජයේ සංවිධානාත්මක යාන්ත්‍රණය, හොඳින් සම්බන්ධීකරණය කරන ලද ප්‍රවාහන පද්ධතිය සහ පළාත් පාලන ආයතන තම පුරවැසියන් කෙරෙහි දක්වන නොසැලෙන අවධානය, ජ්‍යෙෂ්ඨ පුරවැසියන්ට ගරු කිරීම ඇතුළුව මහජන මුදල් ඔවුන්ගේ සුබසාධනය සඳහා සැබවින්ම යොමු කරන ආකාරය පෙන්නුම් කරන කතාවකි.
මම ලිවර්පූල් හි ප්‍රධාන බස් නැවතුම්පොළ පසුකර යද්දී, මගේ 60 වැනි උපන්දිනයට සති කිහිපයකට පෙර රජයෙන් ලැබුණු ලිපියක් මට මතක් විය. මට වයස අවුරුදු 60 සම්පූර්ණ වීමට ආසන්න බැවින්, ජ්‍යෙෂ්ඨ පුරවැසියෙකු ලෙස නොමිලේ ගමන් බලපත්‍රයක් සඳහා ඉල්ලුම් කිරීමට මට දැන් සුදුසුකම් ඇති බව එම ලිපියෙන් මට දන්වා ඇත.
බස් නැවතුම අසල ප්‍රවාහන කාර්යාලය දකින තුරු මට එය සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක වී තිබුණි. කුතුහලය සහිතව මම එය ඇතුලට ගියෙමි. කාර්යාලයේ ටිකට් කවුළු පහක් තිබූ අතර ඒ අසලම හැඳුනුම්පත් ඡායාරූප ගැනීමේ කුටියක් විය. මම සේවිකාවක් වෙත ගොස්, ඇයට ආචාර කර, මට ජ්‍යෙෂ්ඨ පුරවැසියන්ගේ ගවන් බල පත්‍රය සඳහා අයදුම් කිරීමට අවශ්‍ය වුවත් මම එයට සූදානම්ව නොපැමිණි බව ඇයට කීවෙමි. “ඔබට දැන් එය පුරවා ගත හැකි නම්, මට ඔබේ ගමන් බල පත්‍රය අදම ලබා දිය හැකිය” යනුවෙන් පවසමින් ඇය කාරුණිකව කෙටි අයදුම්පතක් මා වෙත ලබා දුන්නාය.
පෝරමය සරල විය: සම්පූර්ණ නම, උපන් දිනය, ලිපිනය සහ ඡායාරූපයක් සඳහා ඉඩක්. මම ඡායාරූප කුටිය වෙත ගොස්, ඉක්මනින් මගේ ඡායාරූපයක් ගෙන, පෝරමය පුරවා, එය ඡායාරූපයද සමග සේවිකාවට ආපසු ලබා දුන්නෙමි. ඇය සිනාසෙමින්, “මට විනාඩි පහක් දෙන්න, මම ඔබේ අවසර පත්‍රය ලෑස්ති කරන්නම්” යැයි කීවාය. ඇය වහාම පරිඝණක පද්ධතියට විස්තර ඇතුළත් කර, පෝරමය පරිලෝකනය කර, මගේ ඡායාරූපය සමඟ සම්පූර්ණ ඩිජිටල් ගමන් බලපත්‍රයක් මුද්‍රණය කළාය. මා එහි ගොස් විනාඩි පහලොවනට වඩා මේ සියල්ල සඳහා ගත නොවීය.
ඩිජිටල් කඩේ පත සමග ඇය දුන් තොරතුරු පත්‍රිකාව පැහැදිලි කළේ මෙම කාඩ්පත කිසිදු වියදමකින් තොරව Merseyside ප්‍රදේශයේ බස් රථ, දුම්රිය සහ පාරු වල භාවිතා කළ හැකි බවයි. උද්දාමයට පත් වූ මම වහාම අසල තිබූ බසයකට ගොඩවී, කාඩ්පත රියදුරු අසුන අසල ස්කෑනරය මත තැබූ අතර, “මර්සිට්‍රවල් වෙත සාදරයෙන් පිළිගනිමු” යන පණිවිඩය තිරය මත දැල්වෙනු දුටිමි. බසයේ රියදුරා උණුසුම් ලෙස සිනහවක් පා මට අසුන් ගන්නා ලෙස සංඥා කළේය.
පුරවැසියන්ට රාජ්‍ය අවශ්‍ය ඒ සඳහා නොවේද ?
-Anuruddha Lokuhapuarachchi
