ත්‍රි’මලේ සිසු ඝාතනයට වසර 14 යි !

මේ ආකාරයෙන්ම සමූහ ඝාතන සම්බන්ධයෙන් චූදිත හමුදා සෙබළුන් හය දෙනකු නිදොස් කර නිදහස් කර යැවීමට අනුරාධපුර මහාධිකරණය විසින් තීන්දු කරන ලද්දේ හරියටම මීට තුන් වසරකට කලිනි. ඒ, එයින් විසි අවුරුද්දකට පෙර, ත්‍රීකුණාමලයේ මුත්තූර්හි කිලිවෙඩ්ඩි කුමාරපුරම් ගම්මානයට කඩාවැදී ළමුන් 13 දෙනෙක් ඇතුළු සිවිල් වැසියන් 24 දෙනෙකු ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් එල්ලව තිබූ චෝදනාවන්ගෙනි.

2006 වසරේ ජනවාරි 02 වැනිදා, නැගෙනහිර වෙරළ තීරයේ සන්සුන් සන්ධ්‍යාවක් කෙළවර වෙඩි වැද මියගිය මනෝහරන් රජීහර්, යෝගරාජා හේමචන්ද්‍රන්, ෂන්මුගරාජා ගජේන්ද්‍රන්, ලෝගිදරාජා රෝහන් හා තංගදුරෙයි සිවානන්දා යන භද්‍ර යෞවනයන් පස් දෙනකුගේ බහිර්නීතික ඝාතනයන් ද, දැන් අපේ ස්වර්ණමය උරුමය සටහන් කැරෙන කීර්තිමත් වංශකතාවලින් බැහැර නින්දා සහගත රහස් ඉතිහාස කතා ලියා තබන පිටු අතරට එක් කිරීමට ඉඩ ප්‍රස්ථා විවර වී තිබේ.

අවශ්‍ය නම්, සකළ ගම් – නියම් ගම්, නගරවාසී දේශප්‍රේමීන්ට යළිත් නැගිට සිට, යුක්තිය පසිඳලමින් නීතියේ ආධිපත්‍යය අලුත් වටයකින් තහවුරු වීම ගැන අත් පොළසන් දෙමින් දැන් ප්‍රීති සම්භාෂණ පැවැත්විය හැකි ය. අනතුරුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ද, යුක්තිය ද, සමානාත්මතාව ද, ජාතිකානුරාගය ද, ශිෂ්ඨත්වය ද, විප්ලවකාරීත්වය ද, චතුරාර්ය සත්‍යය ද, අට ලෝ දහම ද යනාදි සකළ දෑ වටා භ්‍රමනය වන අපේ සිල්ලර වෙළඳසැල් විවෘත කර යළිත් පොඩියට වෙළඳාම් පටන්ගැනීමට පුළුවන.

නමුත් ඒ සතුටු සාද ඝෝෂා හඬින් යටපත්ව නෑසී නොයන සෝබර හඬක් තිබේ. ඒ යුක්තිය ඉටු නොකළ අතීත මළවුන්ගේ තොරක් නැති ළතෝනියයි. ත්‍රී’මලේ සිසුන්ගේ අනීතික මරණ පිළිබඳ නඩු විභාගය එවැනි කතා දහසක් පිළිබඳ මතකය අවුළුවන සුළු ය.

මරා දැමුණු ජයන්ත බණ්ඩාර (16)

තිස් අවුරුද්දකට කලින් ජූනි මාස 7 වැනිදා මහනුවර, තෙල්දෙණිය මහා විදුහලේ සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියේ උගත් 16 හැවිරිදි ජයන්ත බණ්ඩාර සිසුවා අවිගත් පොලිස් භටයන් විසින් මහ දවාලේ පාසැල් පරිශ්‍රය ඉදිරිපිට වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී. සිසු උද්ඝෝෂණයකට සහභාගී වූ ජයන්ත බණ්ඩාරගේ මරණය සිදු වූ අයුරු සහෝදර පාසැල් සිසුන් ද, පාසැල ඉදිරිපිට වූ නීතීඥ කාර්යාල සංකීර්ණයෙහි සේවය කළවුන් ද, අවට වෙළඳ සැල් හිමියෝ ද හොඳින්ම දුටුවෝය.

වෙඩි තැබීම ගැන පැවැති මහේස්ත්‍රාත් පරීක්ෂණයෙන් පසු, පොලිස් නිලධාරීන් සත් දෙනකුට එරෙහිව සාපරාධී මිනිස් ඝාතන පිළිබඳ චෝදනා ගොනු කෙරුණි. ඒ හත් දෙනාම තෙල්දෙණිය පොලිස් ස්ථානයට අනුයුක්තව රැකියාව කළෝ වෙති. අගතියට පත් පාර්ශ්වය වෙනුවෙන් අධිනීතීඥ පරාක්‍රම රණසිංහගේ මෙහයවීමෙන් නීතීඥ සනත් බණ්ඩාර කරල්ලියද්ද හා තවත් නීතීඥ පිරිසක් පෙනී සිටියහ.

එයින් එක් අයකුගේ ලිපිකාරිණියක් වශයෙන් සේවය කළ කල්‍යාණි සහබන්ධු, මරණ පරීක්ෂණයේදී සාක්ෂි දෙමින් ඇසින් දුටු දෑ කීවාය. අගෝස්තු 25 වැනිදා ඇය පැහැරගෙන යනු ලැබුණි. වරක් යුද හමුදාව විසින් පැහැරගෙන ගොස් මුදාහරිනු ලැබූ නීතීඥ කරල්ලියද්දගේ කාර්යාලීය ලිපිකරුවන් වූ සේන රන්කොත්ගේ සහ එඩ්වඩ් කුලතුංග යන දෙදෙනා ඔක්තෝබර් මාසයේ දී වෙඩි තබා මරා දැමුණි.

සිසු ඝාතනය ඇසින් දුටු තවත් සාක්ෂිකරුවකු වූ ඖෂධවේදී බන්දුල ඒකනායකට අයත් ඖෂධාලය පළමුව ගිනිබත් කෙරුණි. දෙවනුව පැහැරගෙන යනු ලැබූ ඔහු ‘අතුරුදහන්’වූවන් අතරට එක් විය. වෙඩි තැබීම ගැන සාක්කි දුන් සුළු වෙළඳ ව්‍යාපාරික ජයකොඩි ද එයින් දින කිහිපයක් ඇවෑමෙන් යතුරු පැදියක නැගී ආ තුවක්කුකරුවන් විසින් වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී.

සිය කාර්යාලයීය ලිපිකරුවන් දෙදෙනාම මරා දැමුණු පසුත්, මියගිය ජයන්ත බණ්ඩාරගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් පසුනොබා පෙනී සිටි නීතීඥ සනත් බණ්ඩාර කරල්ලියද්දගේ නිවසට ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා කඩා වැදුණු අවිගත් පිරිස් ඔහු පැහැරගෙන යනු ලැබිණ. හිසට දෙවරක් වෙඩි තබා ඝාතනය කළ ඔහුගේ සිරුර, ඔක්තෝබර් 27 වැනිදා, තවත් සිව් දෙනකුගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුරු සමග ඔරුතොට පාලම නුදුරේ දමාගොස් තිබුණි. හිමිදිරි පාන්දර, ඒ මළ සිරුරු හමුදා රථයකින් දමා යනු ඇසින් දුටු, යාබද උප තැපැල් හලේ ස්ථානාධිපතිවරයා 27 වැනිදා රාත්‍රියේම පැහැරගෙන යනු ලැබුණි.

අගතියට පත් පාර්ශ්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතීඥ පරාක්‍රම රණසිංහ, සිය කණිෂ්ඨ නීතීඥයාද කැටුව රටින් පලා ගියේය. සිසුවා පිළිබඳ පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණය මෙහෙය වූ මහේස්ත්‍රාත් නීල් පෙරේරා මරණ බියෙන් සැඟවීමට තීරණය කළේය.

මරා දැමුණු ජයන්ත බණ්ඩාර සිසුවාගේ පාසැල් මිතුරන් සියල්ලෝ තමන් සාක්කිකරුවන් වශයෙන් ඉදිරිපත් නොවන බවට අත්සන් කළ දිවුරුම් ප්‍රකාශ තෙල්දෙණිය නගරයේ ප්‍රසිද්ධ ස්ථානයන්හි අලවා අධිකරණ පරීක්‍ෂණයෙන් ඉවත් වූහ.

1990 ජනවාරි 24 වෙනිදා තෙල්දෙණිය මහේස්ත්‍රාත් උසාවියේදී චූදිත පොලිස් නිලධාරීන් සත් දෙනාට එරෙහි නඩුව පළමුවරට කැඳවනු ලැබූ විට එකදු සාක්‍ෂිකරුවෙකු හෝ අධිකරණය හමුවේ පෙනී නොසිටියේය. ‘සය මසක් තිස්සේ තමන්ට එරෙහිව කිසිදු සාක්‍ෂියක් ඉදිරිපත් කිරීමට නීතිපතිවරයා අසමත් වීම ගැන කණස්සල්ල පළ කළ චූදිත පොලිස් නිලධාරියකු තමන් නිදොස් කොට නිදහස් කරන මෙන් අධිකරණයෙන් ඉල්ලා සිටි බව’ට පසුදා මාධ්‍ය වාර්තා පළ විය.

මාස දහයක් ඇවෑමෙන්, 1990 නොවැම්බර් මාසයේදී ‘ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි නැතිකම’ හේතුවෙන් නිදොස් කොට නිදහස් කරන ලද චූදිත පොලිස් නිලධාරීන් සියල්ලෝ විජයග්‍රාහීව ගේ දොර බලා පිටව ගියහ.

එයින් 17 වසරකට පසු …..

ත්‍රීකුණාමලයේ ගාන්ධි ප්‍රතිමාව අසළ නිරායුධ සිසුන් පස් දෙනකු වෙඩි තබා මරා දැමුණේ එයින් 17 වසරකට පසු ජනවාරි දෙවැනිදාක ය. හමුදාවට එල්ල කරනු පිණිස රැගෙන ගිය බෝම්බයක් පුපුරා ඔවුන් මියගිය බැව් රජය නිල වශයෙන් නිවේදනය කර සිටියේය. සිසුන් මරා දැමුණේ ළඟ සිට එල්ල කළ වෙඩි තැබීම් මගින් බැව් ඔප්පු කරනු වස් ත්‍රී’මලේ රෝහල් මෘත ශරීරාගාරයේ දමා තිබූ මළසිරුරු සේයා රූ ගතකර තමන් සේවය කළ පුවත්පත මගින් හෙළිකළ ‘සුඩර්ඔලි’ පුවත්පතේ වාර්තාකරු සුබ්‍ර‍මනියම් සුගීර්තරාජන් ජනවාරි 24 වැනිදා උදෑසන සිය නිවසට යාබද බස් නැවතුමේදී වෙඩි තබා ඝාතනය කෙරුණි.

මියගිය සිසුන් අතර සිටි යෝගරාජා හේමචන්ද්‍රන්ගේ මරණයට මොහොතකට පෙර ඔහු හා දුරකථනයෙන් කතා කරන්නට වෑයම් කළ ඔහුගේ වැඩිමල් සොයුරු යෝගරාජා කෝඩීස්වරන්ට සාක්ෂි නොදෙන්නැයි පළමුව තර්ජන එල්ල විය. දෙවනුව, අගෝස්තු 08 වැනිදා මුත්තූර්හි ‘සාගින්නට එරෙහි ක්‍රියාකාරීත්වය’ (Action Contre la Faim – ACF) කාර්යාල පරිශ්‍රයේදී ඝාතනය කළ සහන සේවකයන් 17 දෙනා අතරේ ඔහු ද මරා දැමුණි.

සිය පුතුගේ මරණය පිළිබඳ සාක්‍ෂි දීමට ඉදිරිපත් වූ එවකට 65 හැවිරිදි වෛද්‍ය කාසිපිල්ලෛ මනෝහරන්, අවසානයේ මරණ තර්ජන හේතුවෙන් පිටුවහලට පලා ගියේය. ඔහු අනුව යමින් තවත් සාක්ෂිකරුවන් හත් දෙනෙක් දිවි බේරාගනු වස් රට අත්හැර ගියෝය. ත්‍රිකුණාමලයේ සිසු ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලදවුන් ‘ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි නොමැතිකමින්’ නිදහස් කර හරින්නට අධිකරණය තීන්දු කරන ලද්දේ එයින් පසුව ය. ඒ, තෙල්දෙණියේ ජයන්ත බණ්ඩාර සිසුවාගේ අනීතික මරණයෙන් හරියටම තිස් අවුරුද්දක් ඇවෑමෙනි.

ලෝකයේ සියළු දෑ ආදි සිංහලයාගේ වෘෂණ කෝෂයෙන් පහළ වී යැයි කල්පනා කරන, සයුක්තික දිවිය හා මිනිස් ගරුත්වය ගැන අල්ප මාත්‍රයක් නොදත් බණ අසන යක්කුන් අරක්ගත් අවිචාර දූපත නිර්මාණය කරන ලද්දේ දශකයක් රජැයූ රාජපක්ෂවාදය විසින් නොවේ; ඒ දශකයට පාර කපනු වස් සමාජ යුක්තිය හා වාර්ගික සමානාත්මතාව සඳහා වූ යශෝධර අරගල මැඩ ලූ අතීත රාජ්‍ය අපරාධ පිළිබඳ සාහසික පරිච්ඡේද මකා දමා මෑතකාලීන දේශපාලන ඉතිහාසය ස්වකීය වාමන මට්ටමට කපා ඔප දැමීම දිවි දහම කොටගත් වමේ ද – දකුණේ ද අවිචාර සේනාවන් විසිනි.