පසමිතුරු බවේ අවසානය….

මෑත කාලේ රනිල් සමාජ මාධ්‍යවලට දුන්න සාකච්චා බලපුවම තේරෙන එක දෙයක් තමයි එයා කාටවත් බනින්නේ නැහැ කියන එක.

අවම වශයෙන් අල්ජසීරා එකේදිවත් ඉන්දියාවේදිවත් එයාට දේවල් එයාගේ කාලේ කරගන්න බැරිවුණේ ඇයි කියන ප්‍රශ්නේ වරනගනකොටවත් තිබ්බ සහ හදපු දේශපාලන අවුල් වෙනුවෙන් එයා කාටවත් චෝදනාකළේ නැහැ. කරන්නෙත් නැහැ .

මට හිතෙන්නේ එයා ඉන්නේ දැන් මොකක් වෙනුවෙන් කාට චෝදනාකළත් ඇති වැඩක් නැහැ කියන මතයේ. ඒ කියන්නේ There is no one to blame නැත්නම් No one is to blame කියන එකේ.

දැන් කාට කොහොම බැන්නත් අපි මේ ඉන්න අවුලෙන් ගොඩඑන්න ඒක ප්‍රයෝජනවත් වෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා එයා ඉතිහාසයට බණින්නේ හෝ චෝදනාකරන්නේ නැහැ.

අනික තමයි දැන් එයා අත්දැකීමෙන් දන්නවා පක්ෂ විපක්ෂ කියල දෙයක් දැන් දේශපාලන භූමියේ නැහැ කියන එක. ඔක්කොමල ඉන්නේ නව ලිබරල්, IMF, නව පාලම් ව්‍යාපෘතිය ඇතුලේ. රනිල් හැමදාම හිටියේ එතන.

එයාට එක වෙලාවක එයාගේ ලොකුම ප්‍රතිවාදීන් එක්ක වැඩකරන්න වෙලා තියනවා. ඒක ප්‍රථිපලදායක වෙලා තියනවා. කරනවා නම් ඕනි එකෙක් එක්ක වැඩකරන්න පුළුවන් කියල එයා දන්නවා.

රනිල් තමන්ගේ ප්‍රතිවාදී චන්ද්‍රිකා එක්කත් වැඩකළා. පොහොට්ටුව එක්කත් වැඩකළා. තව කවුරු එක්ක වැඩකරයිද කියල අපිට කියන්න බැහැ.

ඊයේ පක්ෂ නායක රැස්වීමේදි උනත් පේන්න තිබ්බ දෙයක් තමයි විපක්ෂේ අයට උනත් ජාතික ජන බලවේගේ එක්ක වැඩකරන්න ලොකු අවුලක් ඇත්තේ නැහැ කියන එක. ඒ එකතුවීමට ඕනි ඉන්ටෆේස් එක (interface) ට්‍රම්ප් හදල දීල තියෙන්නේ.

හැබැයි ඔළුව දැම්මොත් මුළු ඇඟම දානවා රනිල්.

දේවල් ඉදිරියට යන විදියට සතුරු මිතුරු ප්‍රතිපක්ෂ දේශපාලනයට අදාල වෙන එකක් නැහැ. ලොකුම ඉන්දියන් විරෝධීන් අද ඒවා ඔක්කොම පැත්තකින් තියල.

ට්‍රම්ප් කරගෙන යන දේවල් එක්ක අපිට නොසිතූ අය එක්ක නොසිතු දේවල් කරන්න වෙයි ඉස්සරහට.

පැවැත්ම වෙනුවෙන් සතුරන් එක්ක පවා මිතුරුවෙන්න වෙයි. දැන් ලෝකයේ කරගෙන යන සාකච්චාව ඒක.

ඉතිං කාට බණින්න ද?

(සටහන | ආචාර්ය මහේෂ් හපුගොඩ)
සමාජ හා දේශපාලන විශ්ලේෂක
hapugoda@gmail.com